Yalnızlık… Ne sihirli bir sözcük değil mi? Bir yanı ıssız bir yanı suskun harflerin akranlığı gibi. Su gibi aziz, eşsiz, yalın…
Herkesin içinde yarım bıraktığı bir yalnızlığı vardır, tamamlandığı ne görülmüş ne duyulmuştur. Çünkü içinde, kalbinde taşırsın tıpkı kalp denen biricik varlığının tek olması gibi yerine koyabileceğin bir yedeği yoktur. Onsuz nefes alman mümkün mü? Tüm vücuduna hayatı gönderen ana merkez kalbin gibidir yalnızlığın.
İçinde adresini şaşırmış gurbetçi duygular, hisler, düşünceler bir tek yalnızlık durağında buluşur orada sakinler durulur. Anlatılanlar kadar kötü değil yaşayanlar kadar gerçektir. İnsan olduğunu aynaya bakınca değil yalnızlığına bakınca anlayabilirsin. Bu dünyaya tek başına geldin ve giderken de “Allah’a ısmarladık” bile diyemeyeceğin pek çok anıyı geride bırakarak, sadece ruhunla gideceksin. Çünkü gittiğin yerde buradaki her şeyin sana fazlalık gelecek. Bırakırken için acımayacak, yalnızlığının koluna girip çekip gideceksin. O yüzden yalnızlığının kıymetini bil, onu sev ve onunla yaşamayı da öğren!
Gökyüzüne bakınca güneşin, ayın yalnızlığını görüp “Mutlular mı?” diye düşünür insan. Çünkü yalnızlığın mutsuzluk getirdiğine inanılır. Yalnız olunca hep hüzünlü ve acıklı şarkılar mı eşlik eder hayatına? Evet, hüzün yalnızlığın kardeşidir ayrılmaz ama hüznünde açan küçük bir tebessümdür o anı tatlı kılan. İnsan neden yalnızken hayatını sorgular ve hayaller kurar? Çünkü bir tek özünden kendi olabileceği yer yalnızlığıdır, kendi olabildiğinde hayaller kurar, bırakır tüm yüklerini yalnızlığının gölgesine.
Yalnızlığın edebiyatla da arası bir hayli iyidir, çok işler yaparlar birlikte. Hayatın yaşamsal doğası gereği tutunacak bir dal aramak gayet insancıl bir istek. Elbette sarılacağın, sığınacağın, nefesini tazeleyeceğin, hayat yolcuğunda sadık bir elin baş ucunda olması çok kıymetlidir. İzahını yapmaya çalıştığımız şey “bağlanmamak” ne bu dünyaya ne bu dünyaya dair nimetlere. Bu bir insan bile olsa… Zira yarının da yanında yansız duracak olan yalnızlığındır onu unutma, onu yabana atma, şikayetçi olup da üvey evlat muamelesi yapma. Senin içinden sana ait özünün özüdür yalnızlığın.
Yeryüzündeki her şey emrine amade olan en değerli varlık insan, ne olur yalnızlığına sahip çık. Çünkü nereye gidersen git eninde sonunda seni peşinden takip edip arkanda duracak olan tek dayanağın yalnızlığının gölgesidir.
Sevde AKTAŞ
Mayıs 2022
