Bir his düşüyor aklıma
Duvarlarım devriliyor.
İlk şiirimi yazarcasına titriyor ellerim.
Satırların gizli ahenginde vücut buluyor sevdiklerim.
Bazen ipin ucunu kaçırıyorum.
Kalemimin ucu sivriliyor.
Yerden yere vuruyorum onları severken.
Ah bu ünlemler !
Rolleri büyük.
Bilhassa noktalar…
Noktaların yeri bir başka.
Sözün bittiği yere ne de güzel yakışıyorlar.
Aklımın eşiğine takılıyor bazı kelimeler.
Bir bir eksiliyorlar.
Olan yine özneye oluyor.
