- Ah! Biçare, hırpalanmış, ezilmiş hayat
 - İnsanların arasından bir çırpıda geçiyor hezeyanım
 - Biz bağışladıkça hatırladık
 - Hatırladıkça yandık
 - Yandıkça insandık…
 - Tasviri bozuk insanlar,
 - Hani sabah nerde?
 - Çocuk sesi kuş sesi
 - Yürekler sus pus.
 - Silip atıyorum sanıyordum meğerse biriktiriyormuşum.
 - Yanlışlar doğruyu götürür biliyorsun…
 - Bugün de vedasını etti ömrüme,
 - Tıpkı dün gibi, dünler gibi, tıpkı senin gibi,
 - Derken, yeniden başlar hezeyan.
 - Sendeleyip düşüyorum boşluğuna
 - Sonrası hezeyan!
 - Yazık ne yazık,
 - Bilmenin hezeyanını,
 - Yaşar insanlar.
 - Umutla titreyenler var.
 - Israrla ısrarla ağlayanlar,
 - Herkes unutmuş sanki
 - Velhasıl anlatamadığım korkularım, duygularım.
 - Bu bir şairin hezeyanıdır.
 - Hoyratlar koparsam da sesimi işitmez kimseler.
 - Beni ancak benim gibi olanlar anlarlar.
 

                                    

Bir heyecan ve bir dizelerin sesi…
Kalemine sağlık canım ?
Çok teşekkür ederim yüreği güzel kokanım ?