Bir Şairin Hezeyanı!

  • Ah! Biçare, hırpalanmış, ezilmiş hayat
  • İnsanların arasından bir çırpıda geçiyor hezeyanım
  • Biz bağışladıkça hatırladık
  • Hatırladıkça yandık
  • Yandıkça insandık…
  • Tasviri bozuk insanlar,
  • Hani sabah nerde?
  • Çocuk sesi kuş sesi
  • Yürekler sus pus.
  • Silip atıyorum sanıyordum meğerse biriktiriyormuşum.
  • Yanlışlar doğruyu götürür biliyorsun…
  • Bugün de vedasını etti ömrüme,
  • Tıpkı dün gibi, dünler gibi, tıpkı senin gibi,
  • Derken, yeniden başlar hezeyan.
  • Sendeleyip düşüyorum boşluğuna
  • Sonrası hezeyan!
  • Yazık ne yazık,
  • Bilmenin hezeyanını,
  • Yaşar insanlar.
  • Umutla titreyenler var.
  • Israrla ısrarla ağlayanlar,
  • Herkes unutmuş sanki
  • Velhasıl anlatamadığım korkularım, duygularım.
  • Bu bir şairin hezeyanıdır.
  • Hoyratlar koparsam da sesimi işitmez kimseler.
  • Beni ancak benim gibi olanlar anlarlar.

2 COMMENTS

LEAVE A REPLY

Bir yorum girin
Adınız

Exit mobile version