Neydi ki içimi sızlatan.
Hani o garip duygu: vicdan.
Kendisi içten içe hep ağır basan.
Belki de unuttum vicdanımı
Onsuz yaşadım bir kaç anımı
Kayboldum izsiz, hissiz kaldırımlarda
İndi gönlüme bir perdeGönlüm el verdikçe
Ben sustum.
Kuşlar, karıncalar sustu.
Susuşlarıma gebe
Çok anım oldu.
Ve sancılarla vicdansızlık doğdu.
Yok oluştu gizliden
Taştan artık odalarım.
İçinde esir kaldım.
Dedim ya
Sancılı bir andı
Geriye bir tek o kaldı.
Bu şiirine bayıldım. ?
“Neydi ki içimi sızlatan.
Hani o garip duygu: vicdan.
Kendisi içten içe hep ağır basan…”
Ahh dizelerin dizindeyim. Uzun süre şiirsiz bırakma bizi lütfen. Emeğine sağlık. ?
Bu şiirine bayıldım. ?
“Neydi ki içimi sızlatan.
Hani o garip duygu: vicdan.
Kendisi içten içe hep ağır basan…”
Ahh dizelerin dizindeyim. Uzun süre şiirsiz bırakma bizi lütfen. Emeğine sağlık. ?
Senin yorumların bana en büyük ilham kaynağı??
Teşekkür ederim??
Ben de teşekkür ederim. Bana -belki de başkalarına- da ilham verdin, gecemizi şiirle güzelleştirdin. ??
Vicdanlarımızdır bizi biz yapan
Vicdandır insanın kalbi
Vazgeçemeyişimizin adıdır vicdan…
Kalemine, yüreğine sağlık canım ?
Teşekkür ederim ??
Kalemine, yüreğine sağlık canım. Yeni şiirlerini sabırsızlıkla bekliyorum 🙂
Teşekkür ederim canım ablam❤?