Hepimizin var biliyorum can acıları, yaraları, sancıları.
Yolunda gitmeyen bir sürü şey, yarım bıraktığı bir sürü hikaye var hepimizin hayatta. Elini atsa, kim bilir kaç hayal kırıklığı çıkar cebinden her birimizin.
Fakat biliyorum ki, hepimizin kucak dolusu umudu da var hala.
Hala hep aynı heyecanla, her gün daha büyük hevesle bizi hayata bağlayacak bir sürü umudumuz var.
Her yere düşmede, ayağa daha güçlü kalkmamıza sebep, kocaman hayaller var avucumuzda. Bitmek tükenmek bilmeyen, ucu bucağı olmayan kıpır kıpır hayaller.
Akıtılan gözyaşlarından umut seli yaptık biz!
Biliyoruz ki, aydınlık, en zorlu, en karanlık, en bitmez dediğimiz tünellerin sonunda gülümser bize. Her güçlükle beraber bir de kolaylık müjdesi var.
Belki de o sebepten, hiçbir zorluk yıkamıyor bizi.
Hiçbir acı, gözümüzü, gönlümüzü karartmaya yetmiyor. Hiç vazgeçer mi insan umut etmekten?
Hayır, çünkü umut; var olmaktır!
