Tükenirken Tükettiklerim

Hayatımın 17. senesinde

Doldururken aldığım havayı içime

Görmek istemeyip tozlu bir rafa kaldırdığım

Zihnimin içindekileri duymamak için kulaklarımı tıkadığım

Oluşmuş ve oluşmakta olan her bir düşüncemi

Çok daha net hissediyorum şimdi

Belki beni yıpratan

Belki de ben tükenirken beni daha da fazla tüketen o hislerimi

Hallettim sandıkça bir yenisi eklenirken

Zihnimin kontrolünün kendi ellerimden kayıp gidişini izlerken

Aklımda oluşan soruları yanıtlamaya bile cesaretim kalmamışsa artık

Bütün çıkmazların sonuna yaklaşıp inatla yeni yolları keşfetmek isterken

Henüz cevabını ben bile bilmezken

Aklımda oluşan yeni bir sorumu sunuyorum sana

Tükenirken tükettiklerim zihnimdeki oluşan karanlık boşluk muydu,

Yoksa inatla tükenen kendim miydim?

 

 

NO COMMENTS

LEAVE A REPLY

Bir yorum girin
Adınız

Exit mobile version