Sevgi

sevgi nedir? tutku ve heyecan, korku

Sevgi her şeydi. Mutluluktu, güvendi, emin olmaktı, sevinç, heyecan, tutku, değer, kıymet, huzur belki de sonu olmayan bir hazineydi. Evet hazine, çünkü paylaştıkça çoğalıyordu ta ki cimrileşene kadar.

 Neden sevmekten korkar ki insan?

Sevmek hayatı güzelleştirir. Güzel bakmaya sebeptir sevgi. Sevmekten korkarsa insan yaşamaktan da korkar, hep bir diken üstünde başına bir felaket gelecekmiş gibi tedirginlikten kendini alıkoyamaz. Asıl korkulacak şey sevgisizliktir. Sevgi olmayınca insan sadece et ve kemikten ibarettir, nasıl yaşayacağını bilmez, bilemez. Sevmek ise tutkudur, hayata sımsıkı sarılmayı öğretir, güçtür, ayakta kalabilmeyi öğretir. Sevgi aynı zaman da bize bu yolda rehberdir, yol gösterir.

Bir anne düşünün yeni doğmuş bebeğini sarıp sarmalayan, koruyan, koklayan, tebessümle bakıp şükreden ve sevgiyle büyüten bir anne…

Çocuğuna sevgi aşılıyor sürekli. Sevgi saygıyı, merhameti, vicdanı, sabrı, ahlakı getiriyor ardından. Bu bebek sevgiyle büyüyüp sevgi dağıtıyor insanlara, bitkilere, hayvanlara canlı cansız her varlığa. Yerdeki karıncayı incitmiyor, ağacın dalını kırmıyor, susuz kalmış kedinin halinden anlıyor, yaralı bir kuşu sarıyor, arkadaşına karşı kötü kelam etmiyor vs…

Bir de sevgiden yoksun, sevilmeyi, sevmeyi bilmeyen bir birey düşünün ve belki de zincirleme devam edecek olan insan topluluğu… Sevilmeyen, sevgiden yoksun hatta sevgiyi bilmeyen bir birey sevmeyi bilebilir mi? Bazımız belki bu soruya ‘evet’ dedi bazımız belki de ‘hayır’ diye cevap verdi. Peki bir düşünelim, yeni doğan bebeğini terk eden anne bebeğini terk etti diye bu bebek sevgiden yoksun mu büyüyecek? Tabi ki o bebeğe kol kanat geren sahiplenen ister devlet olsun ister halktan kendini bu bebeğe adayan biri olsun elbet sevgi verecektir. Fakat bu çocuk kendi biyolojik annesinin sevgisinden mahrum kalmış bir birey olacaktır. Aynı zamanda cahil cühela kesim tarafından da belki de itilip kakılan birey olacaktır. Sevgi ve sevgisizlik arasında kalmış ne yapacağını bilmeyen, nereye savrulacağını bilmeyen bir birey olacak kim bilir?

Sevelim yeni doğan güneşi, yeni doğmak için batan güneşi, karanlıkta parlayan yıldızları, kameri, yeryüzünde denizi, toprakta biten bitkileri…

Sevmek varken neden sevgisizlikten can çekişelim?

ZEYNEP İNAN

 

 

 

 

 

NO COMMENTS

LEAVE A REPLY

Bir yorum girin
Adınız

Exit mobile version