Sen

Gece indi yine şehre
Gönlüm daldı eski defterlere
Baktım ömürden bunca gelip geçene
Hiçbiri bir sen etmiyor

Bilirdim vardı dünyanın düzeni
Sevmezlerdi gönülden seveni
Bin defa yoklasam da bu alemi
Bulduklarım bir sen etmiyor

Bilsem beni azda olsa sevdiğini
Görsem düşümde gönlüne girdiğimi
Neyleyim gayrı tanrının cennetini
Cennet-i alâ’yı verseler bir sen etmiyor

Çıkarıp verebilseydim kalbimi ellerine
Sonra dalabilseydim uykunun en derinine
Ağlar mıydın seni canından çok sevenine
Kim var ise ağlayanım bir sen etmiyor

Yürüyebilseydik el ele maviliklere
Ulaşabilseydik çiçekli bahçelere
Toplasaydık papatyaları ellerimizle
Diyebilseydim bunca çiçek bir sen etmiyor

NO COMMENTS

LEAVE A REPLY

Bir yorum girin
Adınız

Exit mobile version