İhmalli ve ihlalli, var bir husus;
Hangi kalem sen söyle, kime mahsus?
Üstün sezgilerinin ezgileri…
Mahsus dedim kendime, dedim ah sus!
Eski hisar konuşur, hasar suspus;
Hangi kale’m sen söyle, kime mahsus?
İnce heybetlerinin hayretine…
Mahsus dedim kendime, dedim ah sus!
Alacak verecek-sen, yaz yazımı;
Hangi kalem sen söyle, kime mahsus?
Eşsiz -sen- burçlarının borçlarına…
Mahsus dedim kendime, dedim ah sus!
Kandil göğ(s)ünde hassas, gül de mahpus;
Hangi kalem sen söyle, kime mahsus?
Elbet gönül intizar, can bergüzar…
Mahsus dedim kendime, dedim ah sus!
Değişik bir tarz olmuş Merve 👏👏
Ah ne güzel. Gözlerinize kulağınıza sağlık. Bu şiiri farklı bulmanıza sevindim. Değişiklik güzeldir efenim. 😇🍀
Yine yeniden harika bir şiir olmuş. Senin sesinden dinlemekse bambaşka idi. Yüreğinden dökülen kelâmlara sağlık👏👏😍🍂
Bu güzelim yorumuna çiçek. ⚘ Kocaman bir tebessüm yüzümüzde. 😊