Kırık Şiir

Gönlü buruk şiirlerin
Yüreği yaralı gecelerin
Pençesini geçirmiş günler
Vahşi ormanlarda tutsak edilmiş
Şiddetli fırtınalara maruz kalmış
Yüreği yangın yeri odacıklarının
Hazan vaktidir yine gecenin biriktiği vakit

Yüzün, ellerimin en nadide hatırası
Elin, tutabileceğim en amansız his
Kalbin, sevebileceğim son durak
Yolun, varabileceğim tek burak
Sen… Var olduğum, tek hayat

Yazamıyorum kalemim kırık
Tutamıyorum kulpu kırık
Nerden toparlasam oradan dağılacak
İçi pişip kızaran, dışı pişmeyen kurabiye gibiyiz
Dokunsalar darmaduman olacağız gibi
Yaşamak için, birkaç nevale yetecek gibi
Ölmek için ise, bir çift göz…