Kalbin Karanfil Saati

Kokun olur mu üstüme sinen
Korkun olurdu -sanki- üstüne inen
Hançerden keskindir kara bakışları
Alınganlık uğruna kafa takışları
Öldürecek beni bir gün suskunun susuşu
Diriltecek beni ses-sizce kıyametin kopuşu
Sabit denizlerde alabora olmuş gemiyi
Bilmiyorsundur, ruhunda kayboluyorum
İstemez miyim demeyi
Unutup değil tutup getir-sen hayali
Gitgide yaklaşıyor kalbin karanfil saati

Yok ki dünyanın köşesi nereye kaçıyoruz
Belli belirsiz, temkinli bir çiçek gibi açıyoruz
Öğütledin kalbini dedin ki “Korun!”
Gel teslim ol, sev(in)direcek olan içindeki korun
Sor, zor ve kor gibisi bana karşı niyetin
Zamanında yer vermez mi çiçek medeniyetin
İçine dolan rayihaya açıp da kollarını
Kucaklamak için düşünmeden edemem yollarını
İstemez miyim çözmeyi
Unutup değil tutup getir-sen hayali
Gitgide yaklaşıyor kalbin karanfil saati

Olgunluğumuzdan duygulara sıkı yönetim(!)
Aklımı yitirecek, ulaşamadığın içimdeki (masumi)yetim!
Kalbin canıma mihenk taşı
Halin -göğsüme bastırdığım- sabır taşı
Hissin hissesi var hakikatten
Karış karış karışacağım bu münasebetten
Göz kırpardı bize leylakların ülfeti
Kızarır yüzünde umurlu külfeti
İstemez miyim sevmeyi
Unutup değil tutup getir-sen hayali
Gitgide yaklaşıyor kalbin karanfil saati