Eksik Şiir

Yalnızca yağmurları giydiğimden olsa gerek

Pek bir hafiflik var üstümde.

Daktilomu sormayın

Paramparça olacak bir anı gibi

-ağırlıktan-

Gitgide derinleşen bir sessizlik

İçerisinde çoğalan düşsel masalar

-ve daktilom-

Daha kaç harf doğurabilir

Beyaz, gürültülü kağıtlara bağdaş kuran!

“Oysa,

Her şey boşuna

Kim,

Kimi bulabilir ki?”*

Diye haykıran içimizdeki sokaklara inat

Döküyor yapraklarını daktilom,

Her geçen gün biraz daha fazla

Ve bir bir gönderiyor

Adresi hayalden dünyalara..

İnsan sakladıklarıyla insansa

Ve daktilom

Döktüğü yapraklarla

Daktilo..

Bir gün, artık dökecek

Yaprağı kalmadığında;

Çünkü çokça yaşam

Beraberinde bir ölümü getiriyorsa

Ve aslında asıl eksik olanın

Ruhu olduğunu biliyorsa,

Sahi, bilmek yetiyor mu

Olamadıktan sonra?

(*Hasan Ali Toptaş – Ölü Zaman Gezginleri)