İyilik yapmak için elimize çok az fırsat geçer.
“Mucizelere inanır mısınız?”
Ne alışılmış bir soru… Kulağa artık basit gelen, belki de umursanmayan ve inanılması delilik sayılan bir soru.
Bu taşlaşmış kabuktan bir an önce çıkmanızı öneririm. Zira dışarda bembeyaz bir kar yağmakta ve ‘imkansız’ diyerek buruşturup fırlattığınız mucizeler; kuş olup bir bir gökyüzüne ulaşmakta…
Michelle, o kuşlardan yalnızca bir tanesi. Doğduğu andan itibaren görme ve işitme engeline mahkûm edilmiş masum bir can. Ailesi ve çevresi onu normal insan sınıfından çıkarıp kendi elleriyle karanlığa iterler. Hiçbir zaman son bulmayacak bir sınav, asla eğitilemez bir imkânsız olduğunu düşünürler. Oysaki Tanrı’nın onu gönderdiği renksiz ve sessiz dünya ona ziyadesiyle acı veriyorken, yetmezmiş gibi bir de parlak zihnini kara bir girdaba hapsederler.
Michelle, gün geçtikçe dayanılması güç bir mahluk olur. Varlıklı ailesi küçük kızın akıl dışı hareketlerine güçlükle sabrederler. Hâl artık son safhaya ulaşınca bir öğretmenden medet umarlar. Öğretmen fikri, umutlarını pek tatmin etmesede başka çareleri kalmamıştır. Çünkü onlara göre; bir öğretmen böylesi bir vebayı nasıl iyi edebilir ki?Debraj, imkânsızın masalını yazan ‘mucize öğretmen’… Karanlık bir aleme aheste aheste umut ilmikleyen eşsiz bir mucit! Michelle’in hayatına sihirli bir dokunuş yaparak uzun bir serüvene başlar… Her defasında yaşanan başarısızlıkların karşısında gülmeyi öğretip, siyahın aslında sanıldığı gibi bir renk olmadığını gösterir bizlere. Onun için siyah; bilginin, aşkın, sevginin, dünyayı görmenin ve başarının simgesi olan mezuniyet cübbesinin rengidir.
Debraj, Michelle’in hayatında tek insan olarak kalır. Tek öğretmeni, tek sevdiği, tek güvendiği ve elini sımsıkı tutuğu insan. Bu film, mücadelenin peşinden gitmesini bilenlerin ve mucizelere inananların filmi! Sizde onlardan biriyseniz şayet düşünmeden Michelle’in karanlığındaki ışıkların şahidi olabilirsiniz…
İyi seyirler dilerim.
