Boşluğun zirvesinden halkıma sesleniyorum: Bi’ darbe yapsanıza ey ahali!
Bana ne oldu, bilmiyorum. Neye evriliyorum ben böyle? Kendimde değilim. Kontrolsüzce yaşıyorum hayatı. Devasa bir boşlukta süzülüyor ve savruluyorum.
Şimdi size bu boşluktan bahsedeyim:
Yan durduğumu düşünün. Karamsar iç dünyam sırtıma doğru gömülüp bana yük olurken sosyal yönüm ve hareketliliğim ön plana çıkıyor ve bedenimi adeta geriyor. Haliyle içimde kocaman bir boşluk oluşuyor. Bu boşluğu da tüm kontrolsüzlüğüm ve ben saçma sapan şeylerle doldurmaya çalışıyoruz. Disosiyasyonlarımız var. O boşluğu doldurmaya çalışırken bundan başka bir şey düşünemiyoruz. Sonrasında pişman oluyoruz. (Örneklerle açıklamaya çalışırken ilanı elimize yüzümüze bulaştırdık, örnek vermekten vazgeçtik.)
Duygudurum salınımıma kendim bile yetişemediğim için çoğu zaman kendimi hissetmiyorum. Duygularımı seçemiyorum. Ortalık çok karışık dostlarım.
Şimdi sizden ricam, bu kayıp hanımefendinin özelliklerini yazmamın ardından eğer bu devasa boşluğa uğrayacak olursanız -ya da çoktan içindeyseniz- bu hanımefendiyi gördüğünüz an elinden tutup bana getirmeniz.
-İsmine duyarsızdır, boşuna seslenmeyin.
-Yolda görürseniz uzaktan el kol hareketi ile çağırmayın zira kendisi tam bir bakar kördür.
-Doğduğundan beri sadece bir metre beş santimetre uzayabildiği için onu görmeniz biraz zordur.
-Ama üzülmeyin, nedense arkadaşlarının çoğu Eyfel Kulesi’nden uzundur. Bu size yardımcı olabilir.
-Kırmızıya zaafı vardır.
-Her koşulda çok güler ve bir anda dans etmeye başlayabilir.
-En önemli özelliği kayıp olmasıdır.
Bulan olursa n’olur mevzuya bi’ el atsın…
Hanımefendi olur da bir gün bulunursa bu kayıp , söyler misiniz bana da bir uğrasın zira eksikliklerim fark edilemeyecek kadar çok. Belki yanlışlıkla da olsa bir umut yardımı dokunur aciz vücuduma .