Yalnızlık Senfonisi

Unutmaya başladığım kokun, çiçeklerin kıskanacağı güzellikteydi.

Hafızama kazımak adına dalarak izlediğim yüzünü artık anımsamaz oldum…

Bunlar beni sevmeyişine karşılık alınan intikamlar mıydı?

Hayır, hayır değildi.

Bunlar sadece sana karşı sergilenen direnişlerimdi.

Sanırım mücadelemde pek iyi değilim unutmaya diye çalıştığım seni, daha çok hisseder oldum sevgili.

Ve yine gözlerimde alışıldık o hüzün

Yine yüzümde hayal kırıklığının izi

Yine mutsuz bir kalple yapayalnız

Yine yalnız…

NO COMMENTS

LEAVE A REPLY

Bir yorum girin
Adınız

Exit mobile version