Sesimin Tonunu Emanet Ettiğim Ahlat Ağacına

Didem Madak.. Okurken, yaşarken, bakarken önemsiz gibi görünen, sıradan nesneleri, sıradan anları şiirleştiren kadın..  Didem Madak okurken bir eylem veya nesnenin akışına kapılıp kendinizi kahkahalar içinde bazen de yaşlar içinde bulabilirsiniz. Gerçek hayattan uzaklaşıp gerçek hayatın şiirini okumak gibi Madak şiirleri.

Kitap “Ah”ın sözlük anlamıyla başlıyor.. Sesin tonuna göre pişmanlık, öfke, özlem, beğenme gibi duyguları anlatır….

Güçlü bir el silkeledi beni sonra
Sanırım tanrını eliydi,
Sayamadım kaç ah döküldü dallarımdan
Çok şey görmüşüm gibi,
Ve çok şey geçmiş gibi başımdan
Ah dedim sonra,
Ah!
İç ses, diye söylendim
Gel!
Ahlar ağacından sen de biraz meyve topla.

Anlatarak bitiriyorum hayatımı
Bilmiyorum başka nasıl bitirilir bir hayat
Bir çiçek çizdim bu akşam avcuma
İsmini her şey koydum.
Simli ojeler sürdüm yalnızlıktan sıkıldığımdan.
Müsveddesi gibi şimdi tırnaklarım
Yıldızlı bir gecenin.

NO COMMENTS

LEAVE A REPLY

Bir yorum girin
Adınız

Exit mobile version