Çocukluğumu Özlüyorum, Anne
Çocukluğumu özlüyorum, anne,
Oyun peşinde koşturduğum,
Düşünce ağladığım,
Koşunca kalbimin çarptığı yılları özlüyorum, anne.
Geri döner mi o yıllar?
Çocukluğumu özlüyorum, anne,
Gülmekten karnıma ağrılar girdiği,
Akşama kadar sokakta koşup oynadığım,
Üstüm başım battı diye dert etmediğim günleri özlüyorum, anne.
Geri döner mi o günler?
Çocukluğumu özlüyorum, anne,
Tek ihtiyacımın oyun olduğu,
En büyük derdimin arkadaşımın bana küsmesi olduğu,
Elimdeki balonun uçması endişesiyle dolu ayları özlüyorum, anne.
Geri döner mi o aylar?
Çocukluğumu özlüyorum, anne,
Nefesindeki sıcaklığı hissettiğim,
Kucağına sıvışıp uyuduğum,
“Öpeyim geçer,” dediğin yaralarımın her anını özlüyorum, anne.
Geri döner mi o anlar?
Çocukluğumu özlüyorum, anne,
Gökyüzü mavisiyle dans ettiğim,
Yıldızlara en yakın olduğum,
Mum ışığında oynaşan ellerimi özlüyorum, anne.
Geri döner mi o zamanlar?
Çocukluğumu özlüyorum, anne,
Şeker tadında düşler kurduğum,
Papatyalardan taçlar yaptığım,
Kuşların şarkılarına eşlik ettiğim sabahları özlüyorum, anne.
Geri döner mi o sabahlar?
Çocukluğumu özlüyorum, anne,
Gözlerimdeki ışığın en saf olduğu,
Kalbimin en temiz duygularla dolu olduğu,
Küçük dünyamda mutlu olduğum günleri özlüyorum, anne.
Geri döner mi o duygular?
Çocukluğumu özlüyorum, anne,
Sana sarılıp sımsıkı uyuduğum,
Sevginle büyüdüğüm,
Gözyaşlarımı sildiğin her anı özlüyorum, anne.
Geri döner mi o anılar?
Tekrar beni çocuk masumluğunda sever misin, annem?
